Pomoc cyber - psychologiczna i terapia przez internet

 

 

Terapia zwykle jest utożsamiana ze spotkaniami ze specjalistą, zazwyczaj z psychologiem terapeutą lub z psychoterapeutą. W świadomości społecznej te spotkania składają się na terapię. Tymczasem terapia nie jest ciągiem spotkań z terapeutą, ale procesem, który trwa przede wszystkim między tymi spotkaniami. Same spotkania są zatem tak naprawdę impulsem, bodźcem a ściślej interwencją w konkretny aspekt doświadczania rzeczywistości przez osobę, która korzysta z terapii. Rozmaite techniki psychologiczne i terapeutyczne mają taki zasadniczy cel. Najbardziej przemawia do mnie ujęcie tej kwestii na gruncie szkoły tzw. poznawczo – behawioralnej. Zadaniem psychologa czy terapeuty korzystającego z tych technik jest takie każdorazowe poprowadzenie spotkania z osobą potrzebującą pomocy, by wyszła ona z poczuciem, że czuje się lepiej, niż na początku spotkania. Suma takich doświadczeń składa się na ogólne pozytywne doświadczenie radzenia sobie z trudnościami życiowymi. Jednak nawet w ujęciu poznawczo – behawioralnym najważniejsze jest to, jak wypracowane podczas spotkania techniki pomocy skutkują między spotkaniami, bo dzięki temu można je na bieżąco modyfikować, dostosowując do indywidualnych potrzeb, predyspozycji oraz sytuacji osoby korzystającej z pomocy. Terapia to proces, który zostaje zapoczątkowany w relacji ze specjalistą, a jego strukturę stanowią bodźce w postaci spotkań i użytych technik pomocy oraz sytuacje codzienne, w których przejawia się ich skuteczność, gdy zostają wdrożone przez osobę, która ich potrzebuje. Terapeuta ma więc po prostu dać takie narzędzia osobie będącej w terapii, które staną się jej własnymi narzędziami! Niezależnie od powodu zgłoszenia się do specjalisty - czy będzie to lęk, nadmierny stres, nagłe i silne emocje pod wpływem rozmaitych zdarzeń, czy może depresja, to terapia jest procesem. W tym zaś relacja z terapeutą jest jedynie bodźcem wyzwalającym możliwości skutecznej pomocy, ukryte w potencjale osoby, która jej potrzebuje.

 

Ciąg dalszy TUTAJ

 

 

 

 

"Poudarowe obrazy Katherine Sherwood" (Kontakt nr. 27/2014, Warszawa)

 

Artykuł opowiada o amerykańskiej artystce wizualnej Katherine Sherwood, która tuż po czterdziestce doznała rozległego udaru krwotocznego. Pokonując kolejne ograniczenia sprawności psychofizycznej walczyła o powrót do twórczej działalności. Artykuł ukazał się w 27 numerze magazynu Kontakt. Artykuł jest dostępny w wersji papierowej, a wkrótce bedzie dostępny w wersji elektronicznej.  

​

​

​

Czym jest udar?

​

Najczęściej zaczyna się w trakcie wykonywania codziennych, zwykłych czynności, np. podczas gotowania, sprzątania, czytania książki, a także w trakcie rodzinnego biesiadowania. Rosnącym, pulsującym rytmem wkrada się ból głowy. Stopniowo dochodzą nudności, często również wymioty. U wielu osób jednocześnie podnosi się ciśnienie. Jeszcze więcej osób doświadcza równoczesnych zaników świadomości. Co kilka minut czasami rzadziej, na kilka sekund znika poczucie otoczenia. Kilkusekundowa utrata rzeczywistości, uchwytna zwykle tylko przez uważnego obserwatora, jeśli akurat jest w pobliżu. Po kilku minutach ciało robi się coraz cięższe i osuwa się wbrew woli do pozycji leżącej. Świadomość i przytomność oddalają się w nieznane… Nieprzytomność może trwać od kilku godzin do kilku dni. Można ją odzyskać lub nie… W jakim zakresie powróci świadomość można określić dopiero po odzyskaniu przytomności…

​

CD TUTAJ

​

​

​

Skutki udaru

​

Po udarze mogą powrócić przytomność i świadomość. Może jednak okazać się, że nie powracają rozmaite funkcje ruchowe i umysłowe. Do najczęstszych skutków udaru w zakresie doznań czuciowych i zdolności ruchowych należy tzw. niedowład połowiczy. Jest to paraliż połowy ciała. Po udarze i uszkodzeniu, w jego rezultacie, lewej półkuli mózgu może pojawić się niedowład połowiczy prawostronny. Po uszkodzeniu prawej półkuli mózgu – paraliż lewej strony ciała. Połowa twarzy, ręka i noga zostają odcięte od właściwego przepływu informacji czuciowo – ruchowej na drodze ciało – mózg. Ciało musi wtedy zostać jak najszybciej poddane fizjoterapii. Czy i w jakim stopniu sparaliżowana połowa ciała powróci do prawidłowego funkcjonowania zależy od konfiguracji rozmaitych czynników (rodzaj udaru, zasięg uszkodzenia tkanki mózgowej, intensywność i czas trwania rehabilitacji, inne).

​

CD TUTAJ

​

​

 

Depresja poudarowa

 

Sformułowanie depresja „poudarowa” funkcjonuje w literaturze specjalistycznej (neurologicznej, neuropsychologicznej, neuropsychiatrycznej). Takie sformułowanie wyodrębniono ze względu na jedną z możliwych przyczyn depresji u osoby po udarze. Chodzi o uszkodzenie w wyniku udaru przedniej części mózgu (tzw. obszar przedczołowo-podstawny) oraz częstsze występowanie depresji u osób, które w wyniku udaru doznały uszkodzenia w lewej półkuli mózgowej. Symptomy depresyjne mogą więc mieć podłoże w samym uszkodzeniu tkanki mózgowej, a zatem i u tych osób, które przed udarem nie wykazywały żadnych skłonności depresyjnych.

 

CD TUTAJ

 

 

 

Czym jest afazja?

 

Zaczyna się po odzyskaniu przytomności. Z ust wymyka się słaby i dziwnie zniekształcony dźwięk. Zamiast słowa "ból" wychodzi „uuuu”. Zamiast litery „p” wskakuje litera „t”; zamiast „kto” – „pok”; „szok” przechodzi w „hoop”, a trudniejsze słowa takie jak „lekarz” czy „szpital” stają się wyzwaniem nie do pokonania. W afazji jest wiele tego typu oraz podobnych zniekształceń - zarówno w mowie jak i w piśmie. Czasami nie można wydobyć pierwszej litery przez kilkadziesiąt sekund, a gdy uda się z pierwszą, to nie można wydobyć następnej. Czasami jedno proste słowo wymawia się minutę lub dłużej. Czasami zamiast słów wyskakują w rytmie legato lub staccato nieproszone sylaby „no-no-no-nonono”; „ni-ni-ni-ninini” itp. Wiadomo co chce się powiedzieć, ale „nininininini” jest silniejsze i zastępuje całe sensowne zdanie.

 

CD TUTAJ

 

 

 

"Jesienna depresja może przydarzyć się każdemu" (Głos Polonii, Anglia)

 

Zacznijmy od Pana Marka, który przeżył zaskoczenie, gdy po kilku tygodniach od sierpniowego urlopu zaobserwował u siebie zniechęcenie do pracy i nasilające się zmęczenie. Nie rozumiał rosnącej irytacji wszystkim co go otaczało. Miał udane lato, wydajnie pracował i dobrze się bawił podczas wakacji. Był pewien, że energii wystarczy mu na cały rok. Tymczasem już w październiku zaczął myśleć o tym, jak szare jest jego codzienne życie. Praca, którą wykonuje nie jest najgorsza, ale myśl o niej wzbudza w nim niechęć. W domu pokłócił się z najbliższymi już kilka razy w ciągu ostatniego tygodnia.

 

CD TUTAJ 

 

 

 

"Komunikacja w związku uczuciowym" (Głos Polonii, Anglia)

 

Gdy do psychologa zgłaszają się ludzie będący ze sobą w związku uczuciowym, to często oznacza, że między nimi istnieje konflikt. To nie oznacza, że nie radzą sobie zupełnie z doświadczanym stresem. Decyzja o szukaniu pomocy na zewnątrz związku także może być formą radzenia sobie z doświadczanymi trudnościami i napięciem.

 

CD TUTAJ

 

 

 

"Stres, fizjologia i emocje" (Głos Polonii, Anglia)

 

Nasz organizm może przyzwyczaić się do bodźców, które są stresujące tym bardziej, gdy oddziałują na nas regularnie przez dłuższy czas. Jest to sytuacja szkodliwa dla nas, bo pod wpływem stresorów w naszym organizmie zachodzą zmiany na poziomie reakcji fizjologicznych oraz emocjonalnych. Zmiany te mogą z czasem utrwalić się i aktywnie utrudniać nam życie. W efekcie doznajemy silnego napięcia psychofizycznego oraz rozmaitych symptomów chorobowych. Stresorami skutkującymi w ten sposób mogą być wszystkie powtarzające się przez dłuższy czas sytuacje, które nas stresują, np. rodzinne kłótnie, rozstania i powroty, przemoc słowna, fizyczna, utrata lub podjęcie nowej pracy, nagła lub przewlekła choroba i wiele innych. Intensywnym stresorem jest również każda sytuacja w naszym życiu, która jest dla nas zaskakująca i wyraźnie wpływa na nasze życie zmieniając je, np. śmierć kogoś bliskiego, rozwód/rozstanie, ale także ciąża i narodziny dziecka.

 

CD TUTAJ

  

Czym jest stres? (Głos Polonii, Anglia)

 

Stres to słowo, które przedostało się z nauki do codzienności. Mówimy, że jesteśmy zestresowani, że dana sytuacja jest bardziej lub mniej stresująca. Słowo „stres” jest już więc także pojęciem potocznym, które żyje własnym życiem i przejawia się w codziennej komunikacji. Myśląc o stresie można mieć różnorodne odczucia. Dla jednej osoby będzie to konkretne wydarzenie w jej dotychczasowym życiu, a dla drugiej osoby będzie to ogólne poczucie napięcia, którego doznaje regularnie lub od czasu do czasu. Dla kogoś innego stres może oznaczać konfigurację różnych elementów codziennego funkcjonowania, np. niechciana praca, konflikty rodzinne, poczucie rozczarowania w związku lub przykre wspomnienia. Spójrzmy jednak na stres z perspektywy naszego układu nerwowego.

​

CD TUTAJ

​

​

"Uwięzione uczucia, czyli milczące aspekty emigracji" (Polish Weekly Magazyn.pl, Anglia)

​

Od myślenia o przyszłości wszystko się zaczyna. Marzenia i nadzieje na godne życie. Potrzeba wyrwania się z pułapki bezczynności oraz życia" od pierwszego do pierwszego". Chęć swobodnego wyrażania siebie i rozwoju. Wizja lepszego losu. Postanowienia, by wyciągnąć siebie - z czasem być może także i rodzinę - z różnych problemów. Wiele rozmaitych, indywidualnych powodów - czasami z konieczności ukrywanych przed otoczeniem.

​

CD TUTAJ

​

​

"Stres pourazowy - PTSD"

​

„Skutki niektórych wyjątkowych nieszczęść są tak niszczące i długotrwałe, że wyodrębniono z nich osobną kategorię w psychologii, zwaną zaburzeniem po stresie urazowym (PTSD – post-traumatic stress disorder).”

​

CD TUTAJ

​

​

"Cechy toksycznego związku..."

​

Związki toksyczne powstają na bazie potrzeb i zachowań partnerów, które mają okreslony kierunek i wyraźną formę przejawiania się. Wśród toksycznych cech zawiązku najczęstszą jest komunikacja, której celem jest atak i/lub obrona. Toksyczne postawy i komunikaty mają swoje wyraźne przyczyny. Czasami można poprawić toksyczną komunikację, a czasami jest to niemożliwe. Wiele par - również tych, które mają długi staż i darzą się głębokim uczuciem - doświadczały na którymś etapie swojego wspólnego życia elemntów toksycznej komunikacji. Największym sprzymierzeńcem toksycznej komunikacji jest konflikt i kryzys pary. Każdej parze przydarzają się konflikty i kryzysy, ale nie oznacza to jeszcze, że tworzą toksyczny związek. Warto poznać cechy składające się na ogólny obraz toksycznego związku...

​

CD TUTAJ